En dan… heb je je eigen boek in handen

Als kind schreef ik al graag verhalen.
Zo herinner ik me dat mijn mama ooit een door mij gedicteerd verhaaltje noteerde in de kaft van een sprookjesboek. In de lagere school deden mijn opstellen het niet slecht en af en toe schreef ik verhalen op aanvraag voor andere kinderen.

Dat mag ik nu vanuit het perspectief van mama ook aanschouwen bij Gwen. Die schrijft en tekent erop los. Heerlijk om te zien. En elke keer neem ik me voor om dat alle bestaansruimte te geven. Voor haar komende (zevende! – wat vliegt de tijd) verjaardag krijgt ze dan ook een boek met lege bladen dat ze helemaal zelf mag vullen met geïllustreerde verhalen.

Vaak droomde ik ervan om schrijfster te worden. Om zelf boeken los te laten op de mensheid. Alleen… lange tijd leek die droom zoveel te groot voor hoe klein en kwetsbaar ik me voelde.

Gelukkig is het leven een leerschool. En de mensen die ervoor openstaan, kunnen heel wat halen uit al die levenslessen. Hoewel ik besef dat ik nog zoveel niet weet en er voor mij dus nog heel veel te leren valt, ben ik al wel op het punt van inzicht gekomen dat je zelfs vanuit dat ‘klein en kwetsbaar’-voelen grootste dingen kan doen. En dat juist dat ook anderen kan aanmoedigen om hun dromen waar te maken. Hoe klein de gezette stappen ook zijn…

Langs zovele kanten voel ik me meer en meer gesteund om te zijn wie ik vanbinnen voel te zijn. Al jarenlang voel ik het trekken aan mezelf, die drang om meer mezelf te worden, om veel meer te doen van wat goed voelt voor mij en zo weinig mogelijk te doen van wat me verder van mezelf doet afdwalen. Hoe anders is dàt ooit geweest!

Dat ik het ook écht laat gebeuren – dat meer en meer mezelf worden, bedoel ik dan – wordt ook voor de buitenwereld steeds meer duidelijk.
Het mooiste bewijs tot nu toe?
Het verschijnen van het eerste boek waarop mijn eigen naam prijkt.an-met-boek

In het verleden mocht ik meermaals meewerken aan het tot stand komen van boeken van anderen, als ghostwriter, editor, vormgever/zetter van het binnenwerk en/of de boekcover, … Ik deed het – en doe het ook nu nog – altijd met hart en ziel en ongelooflijk veel ‘goesting’.

Dankzij Jarmilla mag ik nu voor de eerste keer een boek op de wereld helpen uit mijn naam. En daarvoor ben ik heel dankbaar. Wat mijn ego ook opwerpt aan angsten en onzekerheden, hoe erg het ook tegenspartelt, dit boek mocht er komen en mag er zijn.

Of om het te zeggen met de woorden van een dierbare vriendin:
“Beste, nee, zelfs lieve ego van An,
Je hebt het niet bij het rechte eind, je hebt zelfs geen enkel eindje vast. Laat de illusie los dat je alle touwtjes in handen hebt, eigenlijk zijn de touwtjes zelfs een illusie op zich, alleen maar om jezelf gerust te stellen. Er zijn wel mensen, zielen die geloven wat An mocht neerschrijven en in de wereld brengen, ik ben er eentje van. Dus ga maar lekker even rusten, je hebt al zo hard gewerkt de laatste jaren, je verdient rust. Wij, als in alle verbonden Hogere-Zelf’s, zullen het wel even van je overnemen, en tegelijkertijd voor jou zorg dragen tot je uitgerust bent
.”

Nieuwsgierig geworden? Neem een kijkje op de Facebook-pagina van het boek.

Bewaren

3 reacties

  1. Mooi geschreven An, en knap gedaan om ondanks je onzekerheid dit mooie boek met jouw naam erop in de wereld te zetten! Proficiat!!! xx