Windpokken
Wat een zalige kerstvakantie hadden we al achter de rug…
Gezellig met z’n viertjes genieten van het ‘doe maar rustig aan’-gevoel.
Af en toe een familiefeest of een uitstapje naar een kindvriendelijke plaats.
Het enige minpuntje was de allereerste antibioticakuur van Maya.
Manlief en ik houden niet van het idee, maar als het moet dan moet het maar.
Onze jongste dochter kampte al bijna 3 weken af en aan met het ene na het andere: een verkoudheid, iets wat leek op een beginnende griep, een oorontsteking.
Alles kwam en ging weer, waardoor wij veronderstelden dat Maya weer kiplekker door het leven zou huppelen… en nog geen paar dagen later kampte ze met het volgende lichamelijke ongemak.
Toen Maya meer dan een kilo was kwijtgespeeld en nog steeds verder sukkelde, besloten we actie te ondernemen. De huisarts stelde voorzichtig een antibioticakuur voor, waarmee we diezelfde dag nog startten. En ja hoor, het bracht snel soelaas en we genoten verder.
En toen, een paar dagen voor het einde van de vakantie… doken er rode vlekjes op bij Gwen.
Zij vond het reuze interessant. Ik iets minder.
Al snel werden de rode vlekjes versierd met blaasjes. Een beetje koorts vervolledigde het pakket.
Geen twijfel: Gwen had windpokken!
“Ach ja,” zei mijn moeder, “beter nu dan wanneer ze een tiener is.”
Dat beaamde manlief maar al te graag, want hij herinnerde zich zijn eigen zus die hevig aan het ijlen sloeg toen ze de kinderziekte pas op haar vijftiende kreeg.
De jeuk, dat vond Gwen natuurlijk minder fijn.
Gelukkig bracht een tube anti-jeukzalf met menthol verlichting.
En de vlekjes werden meermaals per dag met veel aandacht onderzocht, zowel door Gwen als door Maya.
Die laatste maakte geen aanstalten om de kinderziekte over te nemen, hoewel ik me vaag bewust was van de incubatieperiode van 2 tot 3 weken.
Op de laatste dag van de eerste schoolweek na de kerstvakantie kon Gwen eindelijk weer naar de klas. Wat had ze daar naar uitgekeken!
Anderhalve week later kon ik me gelukkig prijzen – of niet, dat hangt er maar net van af hoe je het bekijkt.
Maya’s rug stond vol met… rode vlekjes.
