Haiku #3

Er zijn zo van die momenten in een mensenleven waarop moeilijke gebeurtenissen samenkomen, wat de individuele zwaarte exponentieel doet toenemen. Die ervaring is niet nieuw voor mij en ons gezin.

Het ene vraagt om meer verduidelijking in de nabije toekomst en kan ik met vertrouwen tegemoet zien, het andere is onomkeerbaar en definitief. Het komt wel goed, alleen nu nog even niet.

Het maakt me stil, heel stil binnenin. Een uitnodiging om diep te gaan voelen. En dan merk ik, wéét ik, dat ook achter de donkere wolken van deze storm de zon nog altijd schijnt. ?