Nieuwjaar als nooit tevoren…

De raad die we krijgen op de dienst neonatologie van het UZA is duidelijk: indien mogelijk geen kraambezoek tot het einde van het RSV-seizoen.
Aan RSV kan je namelijk niet resistent worden. Je kan het echt overal oppikken, dus is het beter het risico te beperken zonder te gaan leven als een kluizenaar.
Niet zo’n eenvoudige evenwichtsoefening, ondervind ik.

De dochters thuishouden van school is een brug te ver, ook al zijn scholen broeihaarden van bacteriën en vinden virussen er ontiegelijk veel nieuwe gastheertjes en -vrouwtjes.
Naaste familieleden die sowieso over de vloer komen, hoeven niet weg te blijven. Tenzij ze een verkoudheid hebben of die voelen aankomen. Meestal zijn juist dat de mensen die daarmee geen risico nemen en dus best betrouwbaar.

Een ander verhaal is het wanneer het gaat over de gebruikelijke familiefeesten tijdens de eindejaarsperiode.
Niet voor ons dit jaar.
Vind ik dat jammer? Ja en nee.
Ik had me namelijk al eerder afgevraagd hoe we met het hele gezin in onze Peugeot 307 konden geraken. Dat kan eenvoudigweg niet.
En die hele verhuis die hoort bij een baby… nu maal twee! Daar keek ik eerlijk gezegd niet zo naar uit.
Natuurlijk wil je je kindjes graag tonen aan de rest van de familie, zeker aan de mensen die je niet zo vaak ziet.
Alleen is dit een opoffering die me niet zo heel zwaar valt, gezien de omstandigheden.

Niet zo met het kraambezoek.
Tijdens de week dat beide jongens in het ziekenhuis sukkelden, stond het bezoek van drie van mijn nichtjes op de agenda. En daar keek ik best naar uit.
Ik ben de jongste van de kleinkinderen langs die kant van de familie. Tijdens mijn huwelijksfeest deden die nichtjes het licht mee uit, bij wijze van spreken. Stuk voor stuk toffe dames.
Er staan nog een paar visites gepland van mensen die graag willen komen kijken naar Aaron en Noah.
Het is niet zo dat je daarmee in je hoofd zit op het moment dat je ene zoontje misschien aan de beademing moet en het andere ligt te wachten tot bij hem het RSV-virus doorbreekt – of juist niet.
Alleen hoort kraambezoek wél bij die eerste weken en maanden na de geboorte.

Onze jongens gaan ouder dan vier maanden zijn wanneer er opnieuw bezoek mag komen!
Natuurlijk gaan ze nog reuze schattig zijn! En ik twijfel er niet aan dat er nog steeds mensen heel graag willen komen kennismaken met die olijke tweeling.
Zo van die ‘platte’ baby’tjes gaan ze niet aantreffen.
Jammer? Best wel.
Al is ook dat me het risico niet waard.

Voor je kinderen heb je alles over.
En heel eerlijk… er valt iets te zeggen voor tijd nemen om aan elkaar en de nieuwe gezinssituatie te wennen. Het is niet onaangenaam om dat in alle rust te doen.
De rest volgt nog wel, daarin heb ik alle vertrouwen. 🙂