Uitkijken naar het kraambezoek

Kraambezoek…
Je kleine baby’tjes laten kennismaken met de mensen in je leven.
Of is het eerder andersom?

Onze familie en vrienden weten ondertussen wel dat we op de kraamafdeling het liefst met rust gelaten worden. Er gaat niet veel boven ongestoord aan elkaar wennen tijdens die eerste dagen.
Eenmaal thuis met de aanwinst – in het geval van deze laatste zwangerschap zelfs twéé prachtexemplaartjes – mag het bezoek druppelsgewijs komen.
Dat we ook daarin helemaal zelf onze agenda kunnen bepalen, is een zegen. Zo blijft het doenbaar voor elk gezinslid, klein en groot.

Ik kijk er heel erg naar uit om Aaron en Noah voor te stellen aan nonkels en tantes, neven en nichtjes, vrienden en kennissen.
Een paar bezoekjes vinden ook plaats en zijn voor mij puur genieten!
En dan gooit dat smerig virus roet in het eten.
Maarrrrrr… het einde van het RSV-seizoen nadert met rasse schreden.
Eind maart is het voorbij!
En dan… (tromgeroffel) is het kraambezoek opnieuw welkom!

Hoewel, ‘kraam’bezoek… onze jongens zijn ondertussen al vier maanden bij ons.
Ze beginnen aan hun eerste ervaringen met fruitpap. In de box rollen ze van de ene zij op de andere. Ze brabbelen dat het een lieve lust is en de verleidelijke lachjes zijn alomtegenwoordig. Kan je dan eigenlijk nog wel van kraambezoek spreken?

Meer en meer word ik aangesproken door mensen die heel graag een bezoekje inplannen. Vragen als “Waar kan ik jullie plezier mee doen?” of “Hebben jullie nog iets nodig voor de jongens?” horen er stilaan ook bij. Hartverwarmend. Echt.

Er zijn een stuk of drie mama’s die de te klein geworden kleertjes van hun zoontjes aan me doorgeven. Babykleertjes zijn dus echt niet nodig.
Ik verwijs altijd door naar de geboortelijst, ook online te bereiken en dus best gemakkelijk. Daar staan heel wat spulletjes op die ons leven met vier kids aanzienlijk kunnen vergemakkelijken.

De reactie is elke keer weer een variatie op: “Oh, staat die geboortelijst dan nog open?” Jawel. Ilse van Ilse’s Boontjes stelde me al aan het begin van de gezondheidsperikelen van onze jongens gerust: ze zou de geboortelijst verlengen zolang we dat wensten. Als dàt geen service is!
Voor haar is de hele situatie trouwens ook niet bepaald een cadeau. Ze kocht artikelen aan die maar niet verkocht worden omdat de geboortelijst van Aaron en Noah uiteraard zowat is ‘stil’ gevallen.

Logisch dat je niet naar de babywinkel loopt als je niet de mogelijkheid hebt om je cadeau zelf te overhandigen, wat de meeste mensen toch het liefste doen. Bij mensen die in de buurt wonen, verheug ik me ook steevast op het gezicht van ouders en eventuele grote broers of zussen wanneer ze het pakje openen.
Voor vrienden en familie die net iets te ver wonen, speelt dat niet zo’n grote rol. Daarvoor zijn die online geboortelijsten een geweldige uitvinding. Ouders kunnen het pakje zelf ophalen in de winkel. En het allerfijnste vind ik het kadobon-systeem. Zelf al een aantal keer gebruikt, vooral wanneer er op een lijst enkel nog de grotere – en vaak ook duurdere – artikelen stonden. Je vult het bedrag in dat je wil en kan besteden, legt de virtuele kadobon in je al even virtuele winkelmandje en laat de ouders lekker zelf bepalen waaraan ze het bedrag besteden.
Je leest het: ik ben fan. 🙂

Nog een tweetal weken en dan – als onze jongens het even goed blijven doen – kom ik in onze gezinsagenda hopelijk wel weer zaken tegen als ‘babybezoek’ met een paar namen erbij. Na vier maanden ben ik er echt klaar voor. 😉

En nee, liefste bezoeker, je hoeft helemaal niets mee te brengen. Als je ons tóch wilt verrassen met een cadeautje dan raad ik je heel graag de geboortelijst van Aaron en Noah Stevens aan. 🙂
Het feit dat je langskomt om onze jongens te leren kennen, is – na hun bijzondere start – sowieso dankbaar genieten! Alleen al omdat ik heel goed besef dat het niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt.