Borstvoeding aan een tweeling

Over het feit dat ik borstvoeding zou geven aan onze jongens bestond geen enkele twijfel, nooit. Manlief was misschien een klein beetje bezorgd om zijn vrouwtje, hoopte dat het voor mij niet te zwaar zou worden.
Een gesprek met de lactatiekundige op de kraamafdeling waar ik ging bevallen, stelde ons allebei gerust: alles met respect voor de draagkracht en wensen van de mama.

Ze raadde me aan afwisselend borstvoeding en kunstvoeding te geven tijdens het op gang komen van de melkproductie. Dus eerst baby 1 aan de borst en baby 2 een flesje en bij de volgende voeding omgekeerd. Op die manier konden we in alle rust aan elkaar wennen en zou de vraag ‘Heb ik wel genoeg melk?’ geen issue worden. Alles voor een rustige start.
Hoewel ik toch wel heel even een gevoel van ‘Nee hoor, ik doe het vanaf de eerste dag lekker zelf!’ moest onderdrukken, keek ik vol vertrouwen uit naar die eerste dagen.

Manlief besliste op dat moment dat hij dit keer toch wel een paar nachten bij ons op de kamer zou overnachten, kwestie van één van zijn zonen een flesje te kunnen geven terwijl de andere aan mijn borst dronk. Hechting, weet je wel? Deze situatie gaf hem ook een voorsprong ten opzichte van de twee vorige kraamperiodes. Toen kon hij zijn dochters amper of niet voeden, dat was zowat mijn alleenrecht.

Toen ik op de kamer kwam na een uurtje op de verkoeverkamer – standaard na een keizersnede – had Noah al een eerste flesje gekregen van zijn papa. Aaron werd ongeduldig omwille van een knorrend buikje. Daar wist ik wel raad mee.
De eerste keer aanleggen lukte prima. Oef, ik was het niet verleerd!

Het was inderdaad rustig ‘inbollen’ zo. Al snel voelde ik dat mijn lichaam klaar was om de borstvoeding op te drijven.
Thuis legde ik Aaron en Noah samen aan met de hulp van manlief. Een heel gedoe met zo’n kleine jochies die nog regelmatig de tepel losten en enkel terug konden ‘aanpikken’ met hulp. Toen ze 6 weken oud waren stopte ik met het gelijktijdig voeden. Mijn jongetjes waren zo enorm beweeglijk dat het pijnlijk werd voor mij. Pas 10 weken later lukte het opnieuw om hen af en toe samen te laten drinken.
Ik maakte me er niet druk in. Samen drinken, apart drinken, … zolang ze de nodige voeding maar binnen kregen.

Ondertussen zijn al zowat alle mogelijke scenario’s de revue gepasseerd: afwisselend borstvoeding en kunstvoeding in een 50/50-verhouding, de hele dag borstvoeding en enkel de laatste voeding voor het slapengaan kunstvoeding, 100 % borstvoeding, … .

In de week dat de jongens vier maanden oud werden, begon manlief zeer enthousiast met het geven van fruitpap. Wat had hij daar naar uitgekeken!
Aaron en Noah vonden het nogal gek, eten van een lepeltje. Al bij al lukte het best en die eerste keer hadden ze allebei ruim 10 hapjes binnen. Flinke kereltjes!

Al snel werd duidelijk dat ze toch nog niet echt toe waren aan vaste voeding. De buikjes konden het maar moeilijk verteren en mijn – doorgaans – zo zonnige zoontjes werden knorrig.
Manlief en ik hadden maar een half woord nodig: voorlopig even geen fruit- of groentepap.
Vanuit de wetenschap dat enkel moedermelk voldoende is tijdens de eerste zes maanden, hadden we de tijd aan onze kant. Het hoefde nog niet. En liever twee blije baby’s die wat langer aan moeders borst dronken dan twee ongelukkige ukkepukjes.

Voor het eerst aan tafelNu ze de kaap van de vijf maanden gepasseerd zijn, is het plan om stilaan opnieuw fruitpap aan te bieden.
Sinds gisteren staan de kinderstoelen van Aaron en Noah bij aan tafel. We hebben hen er meteen in gezet bij de eerstvolgende maaltijd.
Je moest hen zien stralen!

Je zal zien… die fruitpap, dat komt vanzelf wel in orde, net als de groentepap.
Voor je het weet geven ze aan: ‘Mama, we zijn klaar met de borstvoeding.’
Dàt moment mag van mij nog wel even wegblijven.
Wat zeg ik? Even? Schuif het maar op de hele lange baan!

Borstvoeding geven aan een tweeling is een heel bijzondere ervaring.
Tel daarbij op dat dit voor mij echt de allerlaatste keer is dat ik baby’s kan doen groeien met de melk die mijn eigen lichaam voor hen aanmaakt.
Verbaast het je dan dat ik met volle teugen geniet?

1 reactie

  1. Wat leuk om je verhaal zo te lezen! Trots mag je zijn; het blijft een prestatie. Ik geef mijn twins nu bijna 8 maanden volledige borstvoeding, en sinds hun 6 maanden krijgen ze fruit en groentenhap, gecombineerd met een boterham en/of rijstewafel. Het blijft aanpoten maar ik doe het graag!