Twee prinsessen
Vrijdag 13 februari staat hier in grote koeienletters in de gezinsagenda.
Omdat het vrijdag de 13de is en wij zo’n dag bepaalde eigenschappen toedichten?
Niet bepaald. Het is de laatste dag voor de krokusvakantie en op de plaatselijke kleuterschool betekent dat steevast één ding: Carnaval!!!
Aan de schoolpoort vang je af en toe flarden van gesprekken op tussen mama’s en zelfs papa’s die zich afvragen hoe ze op een zo goed mogelijke manier tegemoet kunnen komen aan de vestimentaire wensen van hun kroost.
De carnavalwinkel van een paar dorpen verderop komt regelmatig ter sprake. ‘Online’ is nog zo’n woord dat je vaak hoort in combinatie met ‘carnavalskostuum’.
Dat het hele gebeuren leeft, wordt ook duidelijk wanneer ik tijd doorbreng op Facebook. Wat zijn er toch creatieve mama’s! Hoedje af!
Samen met mijn vader spring ik snel even binnen bij de carnavalwinkel tijdens een gezamenlijke winkeluitstap. Het liefst van al maak ik zelf prinsessenkleedjes voor Gwen en Maya. We stoppen bij een stoffenwinkel die op onze terugweg ligt.
Daar stap ik buiten met een paar metertjes stof, voile en twee blinde ritsen.
Wanneer ik mijn moeder – die mijn (!) naaimachine onder haar hoede heeft – om hulp vraag bij het vinden van een geschikt patroon en het in elkaar zetten van de jurken trekt ze het hele project gretig naar zich toe.
Ik ben tegelijkertijd geamuseerd en dankbaar. Ze liep al een tijdje rond met hetzelfde idee en wilde heel graag de outfits voor haar kleindochters maken. En mij neemt het ontegensprekelijk een hele klus uit handen. Ik zag mezelf al tien centimeter stikken, stoppen om een zoontje te voeden, opnieuw aan de slag gaan met mijn naaimachine om dan na korte tijd weer op te houden om een ander zoontje van een nieuwe pamper te voorzien!
Het duurt even voor we eruit zijn hoe de jurkjes er juist uit moeten zien.
Het idee evolueert van een klassiek jurkje met pofmouwtjes en een blinde rits op de rug tot een modernere versie waarbij we vertrekken van een – uiteraard roze – T-shirt.
Net op tijd zijn de prinsessenkleedjes klaar.
Op de ochtend van vrijdag de 13de staan mijn ouders na het ontbijt bij ons binnen.
Mijn moeder en ik ontpoppen ons tot heuse kleedsters die beide meisjes in hun jurkjes hijsen, haren kammen, make-up aanbrengen en prinsessenkroontjes in haren steken. Manlief en mijn vader kijken goedkeurend toe en laten regelmatig horen hoe mooi ze Gwen en Maya vinden. Die groeien bij elk complimentje en ze voelen zich – ondanks een verkoudheid – echte prinsesjes, zoveel is duidelijk.
En dan is het tijd om naar school te vertrekken!
Wanneer de meisjes plaatsnemen in de auto van mijn ouders, kijken manlief en ik elkaar aan. “Oh jee,” zeg ik tegen hem, “en dit was nog maar Carnaval!”
Hij grinnikt. “Ze zien er prachtig uit,” zegt hij.
Ik kan niet anders dan hem gelijk geven. 🙂
