Relativiteit
Een tiental dagen terug gun ik mezelf een voormiddag ‘me-time’… het is te zeggen, ik ga heerlijk ontbijten met twee andere mama’s. Het is puur genieten.
Én het levert me een inzicht op. Zo eentje dat al een tijdje ligt te sluimeren en dan in één klap kristalhelder voor je neus staat.
Het gebeurt wanneer ons gesprek gaat over onze gezondheid, iets waarin we alle drie wel wat uitdagingen op onze weg kennen.
Ik vertel over de thuishulp die ons acht tot twaalf uur per week ondersteunt in alle huishoudelijke taken. Dat het zonder écht nog niet lukt.
Het keukenwerk wordt bijna volledig opgenomen door manlief. Als volleerd hobbykok is hij er veel handiger in dan ik. Dus ik mag mijn beide handjes kussen… uitzonderingen daar gelaten, hoef ik me niet bezig te houden met eten maken, winkelen en de afwas.
Het heeft meer dan 20 maanden geduurd voor ik weer een volledige wascyclus per dag kon doen. Daaronder versta ik dan was verzamelen, in de wasmachine stoppen, nadien in de droogkast stoppen of aan de wasdraad hangen, plooien en wegleggen in de kasten. Sinds een paar maanden kan ik er minstens één per week doen. Heb ik echt een slechte dag dan ben ik al heel dankbaar wanneer ik de machines een paar keer kan laten draaien.
De armbewegingen bij het strijken en plooien van de was – net als bij afstoffen, stofzuigen en dweilen trouwens – doen mijn batterijtjes leeglopen. De kracht verdwijnt eerst uit mijn armen, mijn handen en vervolgens uit de rest van mijn lijf. Wanneer ik niet snel genoeg inga op die signalen, begeeft tenslotte ook mijn denkvermogen het.
Dat staat echter niet op de voorgrond van mijn eigen beleving. Ik vind het gewoon geweldig dat ik tegenwoordig meer dan eens per week in staat ben om een volledige wascyclus te doen. Pakweg een half jaar geleden kon ik dat niet, waardoor het voor mij echt een positieve ervaring is. Al besef ik dat het heel relatief is.
Manlief en ik wisselen elkaar dagelijks af in het schoolvervoer van de kids, die 12,5 km verderop naar school gaan. Wanneer ik aan de beurt ben, is daarmee de beschikbare energie voor de voormiddag opgebruikt. Zorg ik goed voor mezelf dan kan ik na de middag nog wel wat doen in het huishouden alvorens de kids weer op te pikken van school.
Is manlief van dienst dan start mijn ochtendroutine vanaf het moment dat iedereen de deur uit is. Ik ruim de tafel af, fatsoeneer de keuken, ruim de woonkamer op, dek bedden op en verlucht kamers, verzamel was, zet eventueel een wasmachine aan het werk en kies één extra huishoudelijk taakje uit dat ik er achteraan plak. En dan… is het hoog tijd voor down time.
De twee andere mama’s knikken… hoewel het voor mij echt al een zeer positieve evolutie is, klinkt dat nog altijd niet super. Op dit moment kan ik het huishouden eenvoudigweg niet runnen.
Waarom heb ik dan het idee dat het best goed met me gaat?
Omdat het sinds kort voelbaar de goede kant opgaat.
Omdat de mist in mijn hoofd – ik kan het niet beter omschrijven dan dat – die zo vaak mijn denken bemoeilijkt en soms zelfs onmogelijk lijkt te maken – steeds vaker even opklaart… een vreemde en tegelijk heerlijke gewaarwording.
Omdat mijn batterijtjes niet langer vanaf ‘s morgens in het rood staan. Ze zijn eerder oranje tot gelig-groen. Ik ben ook gevoeliger voor het wegsijpelen van energie en kan er dus sneller op inspelen door rust te nemen.
Omdat ik beter kan aanvaarden dat het is wat het is en ik van daaruit kan vertrekken.
Omdat ik besef dat ik veel te lang veel te veel wilde doen – omdat dat zo hoort als thuisblijfmama? of omdat ik zelf de lat op die hoogte had gelegd? – terwijl het veel beter is om gebruik te maken van je reële mogelijkheden. Dat laatste lukt me steeds beter.
Omdat ik mezelf aan het vervolmaken ben in zelfzorg, al ben ik er nog niet.
Omdat ik besef dat dat op zich al heel hard werken is en ik me dus aan niemand – en zeker niet aan mezelf – moet verantwoorden voor de resultaten die ik behaal.
Omdat ik eindelijk inzie dat ik goed genoeg ben zoals ik nu ben… en omdat ik er een rotsvast vertrouwen in heb dat mijn gezondheid in 2018 verder de juiste richting uit gaat.
Ik wens jullie allemaal een ongelooflijk 2018 toe!
