Rauw schrijven

Schrijven gaat me best goed af.
Artikels voor een periodiek infoblad, een blogpost hier en daar, boeken die ik schreef in naam van en over anderen, …
Onlangs viel me op dat schrijven over een – voor mij – zeer uitdagende ervaring toch niet zo eenvoudig is.

Jawel, ik kan heus vertellen over twijfels en zaken waar ik tegenaan loop in mijn dagelijkse leven. Daarin ga ik niets uit de weg en dof ik niets op, al blijft het soms wel een beetje ‘afgestoft’.

Een paar maanden geleden besluit ik een verhaal in te sturen voor een boek ‘vol inspirerende woorden en beelden over levensechte inzichten, waarheden, angsten en verlangens’. Ik weet heel goed waarover mijn verhaal moet gaan. Alleen is het te braaf geschreven, zelfs wanneer ik het herschrijf na een eerste ronde feedback van de uitgeverij. Hoezeer ik ook tracht tot de kern en in de diepte te gaan, iets houdt me tegen.

Misschien omdat ik de gebeurtenissen uit mijn tekst nog niet heb verwerkt? Of omdat ik de rauwe werkelijkheid van toen niet wil herbeleven in gedachten? Hoe dan ook, het wil maar niet stromen en ik besluit het los te laten. Wanneer ik word uitgenodigd door de twee dames van de uitgeverij om deel te nemen aan een schrijfworkshop ga ik er met volle goesting op in. Als ik iets kan bijleren, graag. 🙂

Die zaterdagnamiddag ga ik in verbinding met een aantal auteurs van teksten die een plaatsje mogen krijgen in het boek… stuk voor stuk krachtige, inspirerende vrouwen. De workshop zit prachtig in elkaar. Eerst horen we meer over het opzet van het boek, waarna we allemaal brainstormen over wat dat bij ons losmaakt. Daarna vertelt iedereen vrijblijvend waarover haar tekst gaat. Tijdens die ronde raken we bijna allemaal moeiteloos de kern van ons verhaal aan. Meteen komen er aanmoedigingen, tips, vragen die ons op het spoor van een zo krachtig mogelijke tekst zetten. Het stroomt weer. Volop.
Tenslotte krijgen we de mogelijkheid om ter plekke te (her)schrijven en een individueel gesprek te hebben met de – al evenzeer inspirerende – dames van de uitgeverij.

Ik zonder mezelf af. Diep mijn notitieboekje en een pen op uit mijn handtas en laat mijn hand leiden. De woorden komen als vanzelf op het papier. Af en toe pauzeer ik even en ga in gedachten terug naar de verhalenronde van eerder. Hoe had ik het ook weer verwoord? Wat fluisterde de auteur naast me? Welke woorden kwamen uit de brainstorm tevoorschijn? En dan schrijf ik weer verder.

Wanneer ik voel dat ik klaar ben, ga ik op zoek naar een dame van de uitgeverij. Ze leest mijn schrijfsels, geeft me nog wat aanwijzingen en wenst me veel succes.

Een paar dagen later stuur ik de derde versie van mijn tekst voor het boek door. De dag nadien krijg ik een mail met de melding dat mijn verhaal in het boek komt. Eén zin bezorgt me kippenvel en tranen in mijn ogen: ‘Dit klinkt misschien heel raar, maar ik ben zo blij voor en trots op je!’

Het boek heet ‘Kwetsbaar Krachtig’ en wordt uitgegeven door de Wonderschrijverij. Het ziet het levenslicht op 21 maart 2018 en je kan hier nu al een exemplaar aanschaffen in voorverkoop, compleet met leuke extraatjes. Voor jezelf of voor een ander. Als kerstboomcadeau of zomaar. 🙂

Wat ben ik blij en trots dat ik mag bijdragen aan het boek. En dat het me – dankzij de bezielde begeleiding – gelukt is om ‘rauw’ te schrijven, zonder het stof eraf te halen.
Ben je – net als ik – benieuwd naar het resultaat?