De Winterse ‘flow’

‘t Is winter. Mijn lijf vraagt om ‘weinig of niets’.
Mijn hoofd kan daar niet zo goed mee om en denkt dat er dan ook écht niks gebeurt. Een waarde-oordeel, in stilte en oorverdovend uitgesproken door die interne criticus.
Ondertussen weet ik uit ervaring dat er na zo’n periode van ‘tot stilstand komen’ of zelfs ‘helemaal niks’ zoveel moois de kop opsteekt. Net zoals de eerste sneeuwklokjes en krokussen in het voorjaar.
Dan kàn die winterse flow toch niet slecht zijn, lief hoofd?