Zacht en mild, voor jezelf én elkaar

Ik adem de frustratie weg. Nog maar eens. Frisse lucht stroomt mijn lichaam in door mijn neus, het gevoel aangevallen te worden door – de emoties van – mensen die in mijn hart wonen vloeit er vervolgens uit langs mijn mond. Het mag weg want het hoort niet bij mij en er is geen enkele reden waarom ik het bij in mijn – al goed gevulde – rugzak zou proppen.

De afgelopen maand ongeveer lopen de emoties hoger op. Niet enkel bij mij, ook bij heel wat mensen uit mijn omgeving. Opgelegde maatregelen, een voelbaar gewijzigde dagelijkse realiteit, het gemis aan sociale contacten, huidhonger nu de ander een knuffel geven even niet mag, onzekerheid over gezondheid, werksituaties, financiën, … logisch dat het wat doet met een mens. Het maakt me nog dankbaarder dan ik al was voor het jarenlange oefenen in mediteren, omdenken, bewust voelen en ademen. Niet dat ik als hyperventilant constant ‘gezond’ adem, ik beheers wel wat nuttige technieken.

Nee, ik vind het niet fijn om een giftige reactie te krijgen wanneer ik een vraag in alle eerlijkheid en naar – mijn – waarheid beantwoord. En nee, een uithaal naar een ander om wat die op social media zet helpt volgens mij ook écht niemand vooruit. De voorbeelden stapelen zich stilaan op.

Bevalt het niet wat je hoort of leest? Laat het los, scroll er voorbij, stop er je kostbare energie gewoon niet in. Beslis voor jezelf dat het misschien wel de waarheid van de ander kan zijn en dat het hoegenaamd niet wil zeggen dat voor jou hetzelfde moet gelden. Op 14 maart ontving ik daarover een boodschap die ik hier graag wil delen:

“Wat mensen zoeken, vinden ze maar op één plek en dat is binnenin. Naar dat punt geraken vergt een proces van vertrouwen en overgave, van een ommekeer van buitenaf naar binnenin, van zich helemaal losmaken van wat anderen zeggen, denken en doen. Het is een hele weg, waarvan het eindpunt zich steeds lijkt te blijven verwijderen van waar je al bent aangekomen. Alles wat je buiten jezelf zoekt, is gekleurd door de ander en de weg van een ander is niet die van jou. Daaruit komt voort dat wat voor een ander juist kan voelen en zelfs zijn, dat daarom niet is voor jou. Hoe graag de ander je ook wil helpen op je weg, dat is niet aan die ander. Er is niets mis met de mening of raad van de ander vragen. Wees wel altijd waakzaam dat je eerst bij jezelf gaat voelen welke aspecten diep resoneren met jou en jouw weg voor je overweegt iemands raad op te volgen of iemands mening te adopteren.”

Ook ik lees en hoor zaken waarmee ik het niet eens ben of waarvan ik denk ‘laat toch eerst die kwaadheid wegebben alvorens je gedacht erover de wereld in te gooien’. Maar wie ben ik om te oordelen? Wat geeft me het recht om dat te doen? Ieder maakt zijn eigen keuzes en is daar ook verantwoordelijk voor. Als wat ik zie of hoor iets met me doet dan ligt dat niet aan de ander. Die triggert uiteraard wel iets, maar meer krediet dan dat valt er niet te rapen. Het is een uitnodiging van mij aan mezelf om bewust te gaan kijken, luisteren en voelen wat er juist gezien, gehoord en gevoeld wíl worden. Een kans om weer wat te groeien als mens.

En moét ik daarop in gaan? Ook helemaal mijn keuze. Soms is het even écht niet het moment om aan persoonlijke groei te doen. Soms is rust net wat je nodig hebt. Parkeren dan. Vertrouw er maar op dat je de kans in de toekomst nog wel eens krijgt. Been there, done that… sooo many times before.

Photo by Cheryl Empey from FreeImages

Als alle ‘moetjes’ wegvallen buiten eentje dan kies ik voor ‘zachtheid en mildheid voor jezelf en de ander’. Alles mag er zijn, of het nu ronduit fucked up is of heel fijn. Tis toch wa tis. Kunnen we alsjeblieft zacht en mild zijn én blijven? In de eerste plaats voor onszelf, die we mogen koesteren als een kind waarvan we met heel ons hart houden. En ook voor de ander, of die er in onze ogen nu boenk op zit met woorden of gedrag of totaal ernaast.

Zacht en mild zijn voor de ander is niét hetzelfde als zeggen wat de ander wil horen wanneer dat niet resoneert met jezelf – waar is dan je eerlijkheid en authenticiteit naartoe? Spreek en leef je eigen waarheid vanuit je hart. Dat is wat ik vroeger zo vaak niet durfde uit onzekerheid, uit angst om wat mensen zouden kunnen denken. En dat heeft niks te maken met zacht en mild zijn voor jezelf.

Het is een proces.

Hoe dan ook… ik wéét dat het kan, zachtheid en mildheid. Daar wil ik voor kiezen, elke keer opnieuw. Heel bewust. En ik wens het iedereen toe vanuit het diepst van mijn hart. ?