Past het niet meer? Laat het dan vrij in dankbaarheid.

Bij zoveel mensen in mijn omgeving hoor ik hetzelfde als wat er in mijn leven gebeurt. Zaken die zo lang goed hebben gevoeld, die perfect pasten in mijn leven, die me vooruit geholpen hebben, die er waren toen ik ze echt nodig had… en die niet meer juist lijken te zitten. Of die gewoon uit het beeld verdwijnen.

Soms gebeurt dat heel abrupt. Andere keren voel je het wel aankomen, maar wil je het niet erkennen. En toch, het moment komt dat je het heel klaar ziet. Dat het is wat het is.

Moet je dan krampachtig vasthouden? Willen dat het net zo blijft als het lange tijd was (terwijl het dat nu duidelijk niet meer is)? Weigeren het los te laten en een volgende stap te zetten?

Of kijk je terug in dankbaarheid voor de onbetwistbare waarde die het al die tijd heeft gehad? Aanvaard je dat alles en iedereen evolueert, dat dat heel natuurlijk is en dus niet slecht kan zijn? Laat je het vrij?

Als je het leven bekijkt als een leerschool, waarin je je bepaalde lessen eigen maakt en dan weer verder gaat naar een hoger niveau, dan gaan die gebeurtenissen heel logisch aanvoelen.
Net als in een schoolse opleiding zijn er vakken die je niet zo liggen, waarmee je weinig voeling hebt. Als ik voor mezelf spreek, dan leveren die verplichte nummertjes me wel vaak mooie inzichten op. Al is het enkel maar de duidelijkheid dat dit niet resoneert en dus niet is wat ik voor mezelf wil.

Je krijgt exact wat je nodig hebt om verder te gaan in de richting naar jeZelf. Altijd. Al zien we dat vaak pas later in.
Wat je voorheen nodig had, heeft zijn nut bewezen en daar ben je nu voorbij. Op naar het volgende. En ook daar kan je hulp gebruiken, van mensen, instanties en ervaringen die weer leiden naar inzichten en persoonlijke groei. Als je krampachtig vasthoudt aan wat was, is daar geen ruimte voor.

Uiteraard maakt iedereen die keuze voor zichzelf. Soms ben je er gewoon nog niet aan toe om het al los te laten. Je voelt wel dat het beter anders kan, maar het heeft nog wat tijd nodig. Volgens mij kan je niet fout doen, wat je ook kiest. Want ervaren en leren, doe je toch wel.

Voor mij is het zonneklaar: ik wil verder. Dus ik kies ervoor om in alle dankbaarheid los te laten wat niet meer werkt. En door te gaan.