Zondag-inzicht

Verdorie, wat is het confronterend, een lichaam dat duidelijk aangeeft dat het niet op dezelfde manier verder kan en wil. Functionele stoornissen, dat is de term die de lading nog het meeste dekt. En het revalidatietraject met de biopsychosociale insteek is ook niet van de poes.

Ik blijf botsen. Heus niet meer zo vaak en zo hard, hoewel… Wat een uitdaging om dicht bij mezelf te blijven. Het hele proces is stevig en het vraagt veel.

En jawel, anderhalve maand ver in het traject voel ik al hoe het me verrijkt. Vandaag mocht ik een inzicht ontvangen dat ik vaag al wel had, alleen niet op de diepe laag waar het me nu treft.

Verwachtingen, daar loop ik al m’n hele leven keihard tegenaan. En dan vooral verwachtingen die ik denk dat anderen van me hebben.

Gaandeweg blijken die in veruit de meeste gevallen niet eens te kloppen. Anderen verwachten dat helemaal niet van me. Wat blijft er dan over dat dat gevoel bij me oproept? De verwachtingen die ik aan mezelf stel. Meestal gestoeld op overgeërfde of maatschappelijke overtuigingen, die meer wel dan niet bij me passen. Want aan een ander stel ik echt niet dezelfde, vaak onzinnig hoge verwachtingen.

Toch weer de moeite om me bewust van te worden, zijn en blijven. Jawel, ik ben op de goede weg. En ik bén goed genoeg. En jij ook. ??