Levenskunst #2

Vanmorgen zie ik een quote van Loesje die me even doet stil vallen.

Als je lijf je in de steek laat, hol er dan vooral niet achteraan

Loesje.nl

Klopt’, zou je zeggen. Het heeft ook lang geduurd voor ik dat kon, dat stoppen met proberen, zien of er tóch niet nog één stukje bij kon, ‘nog een klein beetje verder, toe?’

Het besef overvalt me dat ik de quote niet enkel heel erg waar(devol) vind, vanuit mijn eigen ervaring borrelt er een andere op:

Tijdens het hele proces – want dat is het ook, met veel vallen en moeizaam weer overeind krabbelen – is dit de wijsheid die het leven mij schonk:

Behandel je lichaam zoals een goede vriend of vriendin, ga ermee om op de manier waarop je zelf wil bejegend worden, met veel begrip en nog meer mildheid.

Je hebt maar één lichaam en dat doet heel erg z’n best voor jou, al voelt het misschien niet altijd zo. Het antwoord op de vraag – van een aantal jaar geleden – of ík heel erg mijn best deed voor mijn lichaam, was ontluisterend.

Nee! Ik vroeg, eiste, hield totaal geen rekening met draagkracht en welzijn en werd teleurgesteld, gefrustreerd, kwaad zelfs wanneer mijn lijf aangaf dat het teveel was. Eigenlijk luisterde ik eenvoudigweg niet, net zolang tot mijn lichaam totaal niet meer kon en dienst weigerde. Toen had ik geen andere keuze meer.

Verontwaardiging, kwaadheid en wanhoop maken stilaan plaats voor besef, begrip, inzicht en zachtheid.

Mijn lijf is helemaal niet tegen mij, het is mijn grootste bondgenoot. Het stuurt signalen wanneer iets teveel dreigt te worden, communiceert duidelijker wanneer ik een grens overschrijd. Steeds beter leer ik de taal. En steeds vloeiender verloopt ons bondgenootschap.

Dus nee, niet achter je lijf aanhollen. Neem je tijd, ga ernaast zitten, kijk, luister en voel, toon begrip en vooral… wees mild. 💖

1 reactie

  1. Wow, zus, exact wat ik binnen mijn proces ook begon te begrijpen. Niet in strijd gaan met een vorm die niet klopt of in uitlijning is. Wel in aanvaarding gaan en dan vanuit dialoog met die vorm gaan kijken wat samen mogelijk is. Ik ervaar het sindsdien en steeds meer als een ‘Travelbody/buddy’ met een eigen bewust Zijn dat alles in het werk stelt mijn levens/zielservaring mogelijk te maken. <3